11 Aralık 2012 Salı

0.gün

"Bu son dönemeç aşkım, bu son.."

O kocaman yeşil tonlarındaki kapının içinden girişin, o sanki son kezmiş gibi bakışın, o elini "ben gidiyorum." dermişçesine sallayışın. Yüreğimi işte o görüntüler yaktı. İçime ateşi attın ve gittin.

Senden sonra yaklaşık 4 saat toparlanamadım biliyor musun?

Gara gitttim. Trene binemedim. Yapamadım. Ağlamaktan nefes dahi alamıyordum. Sadece sana ihtiyacım vardı. Sadece yüzüne, sesine, ellerine ihtiyacım vardı. Geri dönsem dedim, görebilir miyim dedim. Sonra aklıma arkadaşlarımı aramak geldi. Önce Bünyamin'i aradım. Saolsun ağladığımı duyunca atladı geldi taa keçiörenden. O gelene kadar Harun'a, Tamer'e, Necla'ya ağladım. Annemi aradım bir postada ona ağladım.

Bünyamin geldiğinde sümüklü bir kızdım. Saolsun peçete getirmişte, burnumu silebildim.. :) Bir kaç tane felaket fotoğrafımı çekti. Sanırım sana postalıcakmış. Umarım öyle bir şey yapmaz yoksaaa benden nefret edersin :)

Bu arada evet toplamda 4 saat boyunca garda ağladım. Bünyamin artık son çeyrekte sinirlenmeye başladı, benim için kimse ağlamadı lan falan triplere girdi. Sonra trene bindim tabi.

Trendeyken gözlerime bir ağırlık çöktü. uyumaya yakın seni düşünüyormuş olucam ki, rüyamda seni gördüm. kapıdan içeri giriyordun yine ama bu sefer geri döndün.. Tam o sırada telefonum çaldı. Telefonum evet evet gözlerimi açtım 0312 bla bla bla.. O telefonu nasıl açtım bilmiyorum. O an ki heyecanımı hala kalbimde hissediyorum.

Keşke kapatmasaydım az daha konuşsaydık diyorum. Keşke seni orda bırakmasaydım göndermeseydim seni diyorum. Daha neler neler diyorum içimden bir bilsen.

Senle konuştuktan sonra bir ferahlık geldi kalbime. Onca saat sonra, ve hiç ümit yokken aramış olman benim için mükemmel bir mutluluktu.

Trenden indikten sonra, ailecek yemeğe gittik ve hep seni anlattım. İlk defa gönül rahatlığıyla gözlerim dola dola seni anlattım. Sonra aradğını söyledim, annemin gözlerinin içindeki parıltıyı görmeliydin. :)

Ha.. Galatasaray-Fenev maçı vardı tabi bir de.. Yemekten, koştur koştur eve gittik. Giydim yeni formamı. Aslanlarda sahada yeni parçalıyla karşıladılar beni. :) Aklımda sen fikrimde sen. Belki yemekten sonra ararım demiştin. Saat 9 oldu, 9buçuk oldu. 10 oldu. Anneme dedim ki, "Annee, saat 10 oldu. Arayamayacak galiba." gözlerim doldu. Annemin de öyle.. "Napsın kızım?" dedi annem. "Sen üzülme." Gözlerimi aşağıya doğru devirdiğim anda telefonum çalmaya başladı. "ALLAHIM AYNI NUMARA DEĞİL AMA ÇOK BENZER YİNE ANKARA!! ANNE, ANNE VALLAHİ ARIYO.."

O konuşamadığımız 3 dk bile sürmeyen telefon konuşmasını şimdi şu an tekrar yaşamak için nelerimi vermezdim biliyor musun?

Orda gergin olduğunu, stresli olduğunu, konuşamadığını biliyorum. Ama onca kötü şarta rağmen, beni arayıp sesini bana duyurduğun için bir çok kadından daha şanslıyım. İlk zamanların biraz sancılı geçeceğini zaten biliyor idim. Ancak sanırım bu Ankara acemilik İstanbul ustalık olayları olunca biraz boşladık bu askerlik denen şeyi. Meğer sensizlik ne zor, ne sessiz, ne ıssızmış.

Meğer sen, ne değerli..... Ne değerli... Off ne bileyim işte. Meğer ne kadar çok severmişim seni.. Meğer ne zormuş senin sesin olmadan hayat..

Trene binmeden önce telefonu fırlatasım, atıp kırasım geliyordu ama, şu iki telefon konuşması sayesinde yapışık geziyorum onunla. Saat 23:47, hala bir umut bekliyorum.  Belki, belki bir izin, bir telefon daha..

NEyse boşver beni. Zaten muhtemelen bu yazıları ve blogu okuduğunda, zor zamanlarımızı atlatmış olucaz. Gülüp geçicez bu halimize.

Seni çok özledim.

Ha bu arada Maçın adamı Umut BULUT'tu kesinlikle. Feneve 2 GOOOL attı son golü de penaltıdan attık 3-2 yendik Süper KUpa bizim oldu. :)))) Maçı izlerken ilk defa bu maçı yenmelerini senin için istedim. BÖyle içimden dua ediyorum "Allahım nolur yensinler, mert duyarsa çok sevinir moral olur yensinler."

"Saçmalama lan kızım. Çocuk maçı izleyemiyo nesine sevincek" dedim sonra ama çoktan yenmiştik azıcık geç oldu. :)) https://twitter.com/bubuksultan/status/234742005899595777

Şimdi planlarımda ufacık bir süprizlen, çarşamba günü yanına kaçmak var ama bilmiyorum baarabilecek miyim? Elimden geldiğince deneyeceğim.

Ha bu arada, şu an saat 23:57.. 1. günün başladı bile hayatım. Her şey çok güzel çok hızlı geçivericek bak görürsün.

Ve sen bu yazıları okurken gözlerinin doluşunu, yanındayken ben, dizlerine yatmışken izlicem.

Seni seviyorum aslan parçam. 
Seni seviyorum, en büyük parçam.
SENİ SEVİYORUM, BÜTÜNÜM.


İyi geceler.
Bubuksultan




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder