Rüya

Gece rüyamda, bir ülkenin en uzun binasının terasında yaşayan birini görmeye gitmiştim. Teras öyle eğimliydi ki, eğimin en uç noktasında oturmak için bir bank vardı ve oraya korkudan ulaşamadım. Eğimli yeri aşıp binaya da tekrar giremedim. Bir yanım uçurum, bir yanım dik yokuş. İkisine de cesaret edemeyip ağlamaya başladım. Ne olduğunu anlamadan içli içli, hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyandım.

Böyle uyanınca insan ne kadar iyi olabilir ki? Ne karşımdaki insanı hatırlıyorum, ne nerde olduğumu. Tek bildiğim korkunç bir gece geçirdiğim. Böyle uyanıp bir de Pazartesi'nin içine düşünce insan öyle saçma bir ruh halinde oluyor, öyle çaresizce bakınıyor ki etrafa. Sıfır odak sıfır moral. Eh, hafta güzel başladı diyebiliriz. :)

Üstelik, ihtiyaç duyduğum insanlara da bir türlü ulaşamadım. İçim çıktı ulaşmaya çalışmaktan da zaten.

Neyse ya, sen burdasın en azından. 

Güzel bir şarkıya ihtiyacım var. Yazımı okursan, güzel bir şarkı gönderir misin?

Umutlu. Umutlu olsun lütfen.

B.