Bana doğduğum ilk günden beri aşılanan sevginle büyüdüm. Şanslıydım, senin yolunu kendine yol bilmiş bir aileye sahiptim de öğrendim sevgini. Şanslıydım, salonumda resim öğretmeni bir babanın tabloları arasında senin de tablon vardı.
ŞANSLIYDIM, Gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime günlerce aylarca yıllarca AND içtim.
Şimdi bir avuç insan, and içtiğimiz gibi yürümeye çalışıyoruz yolundan, ama yolları kesiyorlar Atam, yolları kapatıyorlar. O yolları tekrar tekrar açmak için uğraşırken kalelerimiz düşüyor, gücümüz bitiyor, kendimize olan güvenimizi kaybediyoruz. Biz inşaa ederken seni, onlar seni ölünle bile kıskanıyorlar Atam, seni de çocuklarını da binlerce kez tekrar tekrar öldürüyorlar. Ne olacak böyle nasıl olacak diye düşünmekten yorulup düşünmemeye, sadece alelacele yaşamaya başlıyoruz biz de. Para kazan biraz eğlen biraz kaybet biraz kazan derken geçiyor günler. Her iki masadan 1inde vatan haini var, her 3 evden birine ateş düşmüş oluyor çoktan. Sonra, keşke tam şimdi burda mı olsaydın derken kalbim sıkışıveriyor. Şimdi gelirsen kahrolursun, tekrar tekrar ölürsün diye aklım gidiyor. Sessizce kalmanı istiyorum orda, sadece yardım etmeni diliyorum gücünle.
Seni hiç yakından görmedim, ne sesini duydum, ne gözlerini gördüm ama kalbin kalbim, aklın aklım, yolun yolumdur Atam.
Şimdi el salla bize yine o trenden, gül, gülümse. Senin gülümsemen yolları kapayanlara inadımdır, geleceğe umudumdur Atam.
Uyu "Huzur içinde...", tabii güvenebiliyorsan hala gençlerine Atam..
Çocuklarına.. Evlatlarına.. Milletine.. 193••
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder