Mutluluk çok mu gelip geçici bir kavram yoksa ben mi öyle hissediyorum?
Bu mutsuzlukla kaçıp gitmek istediğim tek bir omuzum yok şu an. Ne kadar acı. Halbuki ben insanların bana dert yanmalarını gözlerim onlarla birlikte dola dola dinlemeyi öyle çok seviyorum ki..
Sanırım fazla ağırlaşmaya başladı bu hayat benim omuzlarımda.. Artık fazlasıyla dayanamıyormuşum gibi hissediyorum..
Birikmiş o kadar çok gözyaşım varmış ki az önce hepsini ciğerlerim ağrıya ağrıya boşalttım.. Hem de kendimle başbaşayken.. Kimsem yokken..
Dışarda ki herkese fazlasıyla rol yapmaktan an itibariyle vazgeçiyorum. Mutsuzsam mutsuzum bundan sonra.
Çünkü ilk defa YETER kelimesini bütün hücrelerimde hissediyorum..
Evet.. Ben de tükendim, buraya kadarmış..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder