Depresyon

Arkadaşlar; 

Tehlikenin farkında mıyız?

Söyliceklerim bu kadar.

Teşekkürler. 

Yengeç

Şarkı en kısık seste çalarken düşlediğim görüntü tabiki de böyle değil..

Aslında bir deniz kenarında veya şehrin ışıklarını gördüğüm bir yerde değilim. Kontağı kapatılmış, ışıkları söndürülmüş arabam da, camdan gördüğüm görüntüsünü en sevdiğim yerde, en zor anlarımda kaçtığım yerde olmalıyım.

Alışılagelmiş hayatımdan uzak olduğum ne kadar anım varsa, o yerde saklı.

Şarkı, en kısık seste çalarken, yalnız olmayı istediğim bir anda değilim aslında.

En azından sigaramın bana eşlik etmesini isterken, yanımda belki de duymayı en çok özlediğim seslerin olmasını diliyorum. Gülmenin en çok yakıştığı anlara, gülmenin ölümsüzleştirdiği insanlara yüzümü dönmek, gülmek, gülmek, gülmek istiyorum.

Sevmiyorum böyle olmayı. Bu kadar kalabalıkla, bu kadar yalnız hissetmeyi sevmiyorum. Kabuğuma çekiliyorum. Her yengecin yaptığı gibi, ben de kabuğuma çekiliyorum.

Ve biliyorum kaybettim.

Hayallerimi, heyecanımı kaybettim. Gitmeyi en çok sevdiğim yeri kaybettim. Görmeyi en çok özlediğim gülüşleri kaybettim.

İnsan hayallerine ulaşamadığı ölçüde ölüme yaklaşırmış, anladım.
Hastalıklarla değil, yaşayamadıklarıyla ölüyormuş insan.

~~~~~

Lana, şarkıyı tekrar tekrar söylemekten çekinmezken, ben ağlamaktan çekiniyorum bu gece.

Ve kalamıyorum..
Ve gidemiyorum..
Saklanmakla mutlu olamıyorum..
Sigarasız nefes alışım kadar anlamsızlaşıyorum.

Shades of Cool 53.kez çalarken, yatağımda, hayallerimden çok uzak, mutlu olmamaya alışıyorum..


Ve bu gece iyi uykular sizlerin, "rüyalarım harici ulaşamadığım hayallerimse" yalnıca benim oluyor. 

Bir yalnızlığa daha işte bu sayede alışıyorum......


Bubuksultan.

"Gitmek" üzerine

Baba evinden ilk ayrılışım üniversite yolculuğumda oldu. Hiç de koymamıştı. 5 sene paşalar gibi yaşadım. Dönerken de korka korka döndüm... Ya anlaşamazsak? Ya özgürlüğüm elden giderse?

Şimdi neden böyleyim.. Büyüdüm mü?

O eşyaları tek tek katlarken gizli gizli akıttığım gözyaşının haddi hesabı yok..
Bugün başka şehire gelin gitseydim ne bok yicektim?

Neden böyle oldum... Ne yani, yaşlandım mı?

Çok zorlanıyorum..
Bu odadan ayrılacağım için, çok zorlanıyorum..
Evet yeni bir hayat, yepyeni bir ev.. Üstelik herşeyi tam istediğim gibi bir ev..

Ama neden böyle hissettim.? Neden bu kadar ağladım?

Tam 1 hafta sonra bugün bu evden çıkmış olduğumda tekrar bu yazıyı okuyarak, yazarken nasıl ağladıysam aynen öyle hüngür hüngür ağlamayı planlıyorum..

Odamda bir sigara daha yakayım da, derin derin çekeyim içime..
Sonra da durdurabilirsem gözyaşlarımı sileyim..


Hadi Bubuksultan.
Belki de yıllarca yatmak istemediğin yatağına sarılarak uyu bu gece..
Günler sonra koşarak gelip boyunlarına sarılıp, hiç ayrılmamak için dua edeceğin ailene sarılarak uyu..