Buraya en son geldiğimde, 2017 falandı, ne kadar farklıydım diye düşündüm.
Panikle atak karıştırıp, kapıya koşa koşa inmiş, nefes almıştım.
Artık panik de yok. Atak da.
Bir misafirim vardı. Artık yok.
Onlarca kadın vardı yanımda. Artık yoklar.
Ben deliydim. Artık değilim.
Zaman, büyütüyor ama koparıp giderek.
Zaman, misafirleri koparmaktan aldığı keyfi, getirdikleri için almıyor.
Buraya en son geldiğimde, kalbimi taşıyamazdım diye düşündüm.
Artık o da pek yok.
~Veranda
220219
